نقش گرده در تغذیه زنبور عسل
در انتهای فروشگاه خوراک، جایی که پالت‌های کیسه‌های پنجاه پوندی تا سقف چیده شده بودند، دو زن را دیدم که با وسواس درباره برندهای جیره تخم‌گذار صحبت می‌کردند. از آنچه شنیدم، آن‌ها نگران میزان پروتئین بودند و برچسب‌های تغذیه‌ای را مقایسه می‌کردند. منطقی است. اگر می‌خواهید مرغ‌های سالم و تخم‌های زیادی داشته باشید، پرندگان شما به یک رژیم غذایی متعادل نیاز دارند که شامل نوع و مقدار مناسب پروتئین باشد. این برای اسب‌ها، خوک‌ها، سگ‌ها، گربه‌ها و حتی بچه‌هایتان نیز صدق می‌کند.
اگرچه ما اغلب درباره محتوای پروتئین غذاها صحبت می‌کنیم، اما انتخاب اسیدهای آمینه مهم‌ترین بخش است. پروتئین‌ها از رشته‌هایی از اسیدهای آمینه ساخته می‌شوند. وقتی یک حیوان به پروتئین خاصی نیاز دارد، می‌تواند اسیدهای آمینه‌ای که خورده است را گرفته و آن‌ها را کنار هم قرار دهد تا پروتئین مورد نیازش را بسازد. حتی جالب‌تر اینکه اگر حیوانی یک پروتئین را بخورد، می‌تواند آن را تجزیه کرده و اسیدهای آمینه را دوباره کنار هم قرار دهد تا پروتئین دیگری – همان پروتئینی که واقعاً نیاز دارد – بسازد. از نظر مفهومی، این کار کمی شبیه لگو است. شما از قطعات جداگانه (اسیدهای آمینه) برای ساختن چیزی که می‌خواهید (پروتئین) استفاده می‌کنید.
تغذیه زنبور عسل
زنبورهای عسل نیز برای سالم ماندن به ترکیب مناسبی از اسیدهای آمینه نیاز دارند. به جز مقدار کمی که در عسل وجود دارد، گرده تنها منبع اسیدهای آمینه در رژیم غذایی زنبور عسل است. و همان‌طور که انسان‌ها برای حفظ سلامتی به انواع مختلفی از غذاها نیاز دارند، یک کندوی زنبور عسل نیز به انواع مختلف گرده نیاز دارد.
تنوع مهم است زیرا همه اسیدهای آمینه در یک نوع گرده یافت نمی‌شوند. برخی از گرده‌ها مجموعه گسترده‌تری از اسیدهای آمینه دارند، بنابراین مصرف انواع مختلف گرده، کلید تغذیه مناسب کندو است. در طبیعت، این کار دشوار نیست. اما در بسیاری از محیط‌های مدرن، به ویژه آن‌هایی که تعداد کمی گونه گل‌دهنده دارند، ممکن است زنبورها در تأمین یک یا چند اسید آمینه ضروری دچار کمبود شوند. این کمبود می‌تواند به معنای کاهش طول عمر، کاهش مقاومت در برابر بیماری‌ها یا ضعف در توانایی گرده‌افشانی باشد.
کندوهای خوب تغذیه‌شده عملکرد بهتری دارند.
تنها در سال‌های اخیر تغذیه زنبور عسل توجهی را که شایسته آن است دریافت کرده است. با افزایش تهدیدات علیه کندوها، از جمله عوامل بیماری‌زا، انگل‌ها و آفت‌کش‌های جدید، مشخص شد که کندوهای خوب تغذیه‌شده با رژیم‌های متعادل نسبت به کندوهایی که دچار کمبود تغذیه هستند، برتری دارند.
من هنگام نوشتن مقاله برای برنامه زنبورداری کارشناسی ارشد دانشگاه UM چیزهای زیادی یاد گرفتم. اما چیزی که مرا شگفت‌زده کرد این بود که عسلی که از کندوهای سالم گرفته می‌شود، فعالیت ضدباکتریایی بیشتری نسبت به عسلی که از کندوهای دارای کمبود تغذیه گرفته می‌شود، نشان می‌دهد. چرا؟ زیرا زنبورهایی که تمام اسیدهای آمینه مورد نیاز را دریافت می‌کنند، توانایی بیشتری در ترشح آنزیم‌هایی دارند که این ویژگی‌ها را به عسل می‌بخشند، به ویژه گلوکز اکسیداز. و چرا این مهم است؟ زیرا این همان آنزیمی است که با ترشح در غذای نوزادان، لاروها را از بیماری محافظت می‌کند. این جالب نیست؟
محیطی در حال تغییر
به راحتی می‌توان در دام این تفکر افتاد که از آنجا که پدران، پدربزرگ‌ها و عموهای بزرگ ما هرگز نگران تغذیه زنبورها نبودند، ما هم نباید نگران باشیم. در آن زمان، زنبورها خودشان گرده جمع‌آوری می‌کردند و رشد می‌کردند. هیچ کس اهمیتی به منبع گرده یا محتوای اسیدهای آمینه آن نمی‌داد.
اگرچه این ممکن است درست باشد، اما ما در این سال‌ها محیط خود را به طور قابل توجهی تغییر داده‌ایم. دیگر مناطق شهری با نوارهای بزرگی از پوشش گیاهی طبیعی جدا نمی‌شوند. دیگر مزارع مجموعه گسترده‌ای از محصولات را پرورش نمی‌دهند. و دیگر حاشیه جاده‌ها پر از گل‌های وحشی رنگارنگ نیست. نه. در عوض، ما وسعت زیادی از یک نوع محصول را می‌کاریم و باقی را تا جایی که منظره یکنواخت و مدیریت آن آسان شود، سمپاشی می‌کنیم. تغذیه زنبورها؟ چه کسی اهمیت می‌دهد؟
در این دنیای جدید، زنبورداران باید به گرده‌ای که برای زنبورهایشان در دسترس است توجه کنند. به طرز طنزی، اگر در منطقه‌ای شهری با تنوع گیاهی زندگی می‌کنید، زنبورهای شما ممکن است در وضعیت خوبی باشند. اما اگر در منطقه‌ای کشاورزی با تک‌کشت‌ها زندگی می‌کنید، زنبورهای شما ممکن است آسیب ببینند. بیشتر ما در جایی بین این دو قرار داریم، اما همه ما باید آگاه باشیم.
زنبورداران چه کاری می‌توانند انجام دهند؟
بسته به محل زندگی، کاشت گل‌ها یا درختان گلدار ممکن است بهترین راه‌حل باشد. برخی تلاش کرده‌اند تا برنامه‌های سمپاشی را در جوامع محلی خود تغییر دهند – تغییر ساده در زمان‌بندی نگهداری می‌تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند. برخی زنبورداران از جایگزین‌های گرده استفاده می‌کنند یا گرده را جمع‌آوری کرده و در زمان کمبود گرده محلی به زنبورها می‌دهند. برخی دیگر از ویتامین‌های مخصوص زنبور که به شربت اضافه می‌شود، استفاده می‌کنند.
مطمئناً این اقدامات برای زنبوردار کار اضافی محسوب می‌شود، اما من فکر می‌کنم منابعی که برای پیشگیری از کمبود تغذیه‌ای صرف می‌شود، می‌تواند با زنبورهایی سالم‌تر و پربارتر جبران شود. معمولاً وقتی به تغذیه زنبورها فکر می‌کنیم، شربت به ذهن می‌آید. وقت آن است که گرده را نیز به منوی تغذیه اضافه کنیم.
اشتراک گذاری